DEJSTVA I DOMETI SAVREMENIH IMERZIVNIH PRAKSI
Koncept i moderacija: Irena Ristić (Fakultet dramskih umetnosti / Hop.La!, Beograd)
U dijalogu učestvuju: Adam Alston, istraživač i predavač (University of Surrey, Gilford / Guildford, Velika Britanija); Rouz Bigin / Rose Biggin, autorka i teoretičarka (London, Velika Britanija); Lusiana Lara / Luciana Lara, autorka i istraživačica (Anti Status Quo Companhia De Dança, Brasilia, Brazil); Milica Ivić, teoretičarka umetnosti (Matrijaršija, Beograd); Sepe Bajens / Seppe Baeyens, pozorišni autor i izvođač (Ultima Vez, Brisel).
Kao ishodi poretka, na prelomu vekova, izrastaju prakse imerzivnog pozorišta u potrazi za svim prilikama „ekonomije iskustva“. Pozorište je umetnost odnosa, to je izvesno: nemoguće je ukloniti, još manje ignorisati potencijalnost relacija koje se stvaraju tokom svakog izvođačkog čina. Imerzivno iskustvo u kolektivu, koje akteri pozorišta mogu zajedno stvoriti, i pre no što ga osete ili pak osveste u svom punom vidu, istovremeno je i iskustvo samog kolektiviteta. Jednog. Novog. Mogućeg. Možda privremenog za početak, zbog toga ne manje snažnog ili važnog. Ujedno, to je iskustvo rekreiranja relacija – transindividualnih, nastalih na osnovu zajedničkog, ali bez nužnog ukidanja singulariteta. S takvim iskustvom izranja i ideološka matrica koja nam isprva nedostaje.
U dijalogu o mogućem uticaju savremenih izvođačkih praksi učestvuju teoretičarke/i i autorke/i koji u svojim radovima prepoznaju različite vidove i ishode imerzivnih procesa, kao i njihove političke implikacije. Biće reči o participaciji, smeru pokrenutih delovanja, izvesnim obrtima i skrivenim moćima pozorišnih savremenika.
*Praktikovanje zajedničkog – commoning: svako organizovanje koje kroz proces korišćenja i upravljanja određenim resursom proizvodi zajednicu (commoners). Zajednica upravlja proizvodnjom i raspodelom zajedničkog dobra, te primarno nastoji da zadovolji potrebe svojih članova, bez motiva ostvarivanja profita na tržištu.